*23-1-1954 - † 13-4-2019
 
Zaterdagochtend bereikte ons het trieste nieuws dat Betty Pia van Waaij, onze dierbare collega van Centrum 31, is overleden.
Betty begon in  1997 op de Rode Luifel in Hoorn als begeleider en werd in 2005 door Pierre Quadvlieg gevraagd om de keramiekafdeling van de Springplank onder haar hoede te nemen. Ze deed dit met hart en ziel; zij was een geboren handelaar en wist in no time het productieniveau van de Springplank tot aanzienlijke hoogte op te stuwen. Ze had een lijst van afnemers die meer dan één A4-tje besloeg; de cliënten en zijzelf moesten keihard werken om aan de vraag te kunnen voldoen. Die vraag werd twee keer per jaar geïnventariseerd door middel van markten.
Aan deze tijd hield ze een enorme hoeveelheid gietmallen over. In de magazijnen van het WNK Alkmaar leek deze hoeveelheid nog hanteerbaar, maar toen de Springplank werd geïntegreerd in het nieuwe cluster KAS, locatie Centrum 31 (samen met DAC4 en De Vonder), bleek dat de voorraad mallen zo enorm was, dat de kelder van Centrum 31 eigenlijk helemaal gevuld kon worden met spullen van de keramiekgroep.
Betty, Marijcke, Wilma en Daphne hebben samen het keramiekatelier van Centrum 31 verder vormgegeven, met Betty als stuwende kracht. Betty bedacht dat ze voor de kunstzinnige objecten een deel van de galerie kon gebruiken. Met hulp van sokkels (die ze met korting via haar dochter had aangeschaft) werd een prachtige en wel verdiende plek ingericht in de galerie van Centrum 31. Ook werd wat meer productmatig gewerkt om bijvoorbeeld kersthangertjes te fabriceren. In de zomer klonk uit het keramieklokaal “Stille Nacht”, vergezeld door Betty’s kenmerkende schaterlach.
Met alles wat Betty deed had ze het belang van de cliënten voor ogen. De “Kleiklontjes” werden door haar gestimuleerd om zich te ontwikkelen als keramist en als mens. Zij hield met hart en ziel van haar cliënten en is daarmee voor veel collega’s een groot voorbeeld.
Na een prachtige expositie in september 2018 in Centrum 31 werd zij ziek en zij verloor na  een paar maanden alle perspectief. Zij dwong, door de manier waarop ze hierover praatte en met de ziekte omging, diep respect af bij allen, die dicht bij haar stonden. Ze bleef knokken voor wat ze waard was, ook om haar kinderen   te ontlasten. Ze vocht,  maar verloor de oneerlijke strijd . Haar vechtlust om uiteindelijk toch haar ziekte te overwinnen uit zich in haar wens om haar kunstverzameling te veilen en te verkopen ten behoeve van het KWF.